Ze hebben hier een eigen woord voor het soort weer dat ik de afgelopen dagen regelmatig heb gehad: dreich. Laaghangende wolken, waaruit het onophoudelijk miezert, soms zelfs zo fijne druppeltjes dat mijn bril gewoon egaal ondoorzichtig is.

Mijn weekje alleen heb ik geen grote afstanden afgelegd, gewoon wat rondgekeken in de omgeving van Mallaig, want ik moet hier terugkomen om Tru op te pikken. Overigens geen probleem hoor, want de omgeving is zo indrukwekkend dat ik ze gewoon op mij wil laten inwerken.

Eerst ben ik Loch Nevis(hemel) ingezeild en heb een mooring genomen bij Inverie, een gehucht van een twintigtal huizen dat over land zeer moeilijk te bereiken is. Toch is er een pub, The Old Forge, die zichzelf the remotest pub in mainland Britain noemt en een begrip is bij zeilers. Dat de pub de moorings beheert, zal er wel mee te maken hebben, als je er gaat eten, is de mooring gratis… Een no-brainer, zeggen mijn buren en dus ga ik samen met hen een hapje eten. Erg lekker, overigens, en een zeer gezellige avond met Fred en Jane, een Zuid-Afrikaan en een Noord-Ierse.

Dan doorgevaren naar Kyleakin, door de Kyle Rhea, een zeearm van maar 500 meter breed tussen the mainland en Skye. Bij springtij stroomt het daar tot 8 knopen. Daar vaart ook nog de enige ‘turntable ferry’, zoals ik ze me herinner uit mijn jeugd: je rijdt op de ferry en voor hij wegvaart, draait het dek waarop je auto staat 180 graden, zodat je er weer vooruit af kunt rijden. De ferry heeft economisch geen nut meer, want er ligt nu een fel gecontesteerde brug naar Skye, maar de gemeenschap houdt hem in stand, uit nostalgie.

In Kyleakin eerst een nachtje aan een mooring, en dan verhuisd naar een piepklein haventje tussen de vissers, omdat ik daar eindelijk een was kan laten doen, bij Saucy Mary nog wel. Er is zo weinig plaats in de haven dat er een vissersboot gewoon langszij komt liggen. Ze zijn zeer vriendelijk, en spoelen zelfs het dek af omdat ze er met vuile voeten over gelopen hebben. Een blikje Belgisch bier slaat de schipper af: ‘I’m dry’.

‘s Avonds komt er nog een meisje snorkelen in de haven, in water van 14 graden! Ze geeft toe dat het fris is.

Voor ik terug naar Mallaig ga, nog een tussenstop in Armadale Bay op Skye, maar ik heb geen zin om in een onophoudelijke dreich de bijboot op te pompen en aan land te gaan. Dan maar lezen, ook geen probleem.

En morgen komt Tru aan!