Alweer een kaap gerond, letterlijk en figuurlijk. We zijn voorbij Ardnamurchan Point, het meest westelijke punt van het Britse mainland, en de poort naar de Small Isles (Muck, Eigg, Rum en Canna), Skye en de buitenste Hebriden. Vaak ook een lastige kaap om te ronden, maar we hebben geluk, de wind is zuidwest 4 à 5 en de zee goed te doen. Er zijn nog een paar boten die dezelfde kant opgaan en dat valt op, want veel boten hebben we nog niet zien varen de afgelopen weken.

De Small Isles tonen zich al onder de wolken, maar Skye blijft zich achter zijn sluier verbergen, the misty isle is nu eenmaal schuw. Ons eerste idee was te gaan ankeren in Loch Scresort op Rum, maar de wind gaat aanwakkeren uit het westen en dan kunnen er volgens de pilotbooks door het profiel van de bergen zware windstoten door het loch gieren. Dus toch maar eerst naar Mallaig.
Mallaig is een zeer actieve vissershaven, en de ferry naar Skye loopt er regelmatig binnen. Ze hebben er sinds vorig jaar ook een steiger voor jachten, maar, zo blijkt, nog geen faciliteiten zoals wc of douches. Douchen kan in het gemeentelijk zwembad, maar dat is gesloten. Uiteindelijk vinden we een douche in een restaurant voor de ronde som van 4 (vier) pond.

Op donderdag zit de wind zuid, dus gaan we naar Rum, of Rhum, de kaarten geven beide schrijfwijzen. Rum is een zeer bergachtig eiland, met toppen boven de 800 meter en helemaal beschermd als natuurreservaat. Er wonen een paar tientallen mensen en het heeft helemaal het gevoel van een outpost, een plekje waar de beschaving nog niet veel sporen heeft nagelaten. Er liggen enkele jachten en het is er onwezenlijk stil. Af en toe komen er enkele bezoekers, ofwel om bergwandelingen te maken of te klimmen, of om dieren te observeren. En uitgerekend hier heeft de steenrijke eigenaar van het eiland op het eind van de 19de eeuw een kasteel laten bouwen met voor die tijd extravagant comfort, met van het vasteland ingevoerde bouwmaterialen en gebouwd door 300 voor de gelegenheid aangetrokken bouwvakkers. Volslsagen krankzinnig. Nu het eiland aan de overheid is verkocht, staat het kasteel stilletjes te vervallen, al worden er wel nog rondleidingen in gegeven.

Vrijdag gaan we retour Mallaig, want Peter moet daar zaterdag voor dag en dauw de trein naar Glasgow nemen. Onderweg krijgen we een beter zicht op de bergen van Rum, maar ook nu weer laten de Cuillin op Skye zich niet volledig zien.

Wat we wel zien onderweg, en niet voor het eerst, is een straaljager die zeer laag (50-100m?) overvliegt. Blijkbaar is dit een uitstekend ofenterrein voor vluchten op lage hoogte, we hebben ze ook al zien zigzaggen tussen de heuvels door.

Nog meer luchtacrobatie zien we van de stormvogels die hier in grote groepen voorkomen. Ze vliegen rakelings over de golven, sierlijk mee stijgend of dalend met de deining, schijnbaar zonder inspanning. Prachtige vogels.

In Mallaig ligt de Eda Frandsen, een prachtig houten zeilschip, oorspronkelijk een Deense visser, nu al een aantal jaar in gebruik als charterschip. Volop activiteit ook op de vissersboten, waar herstellingen worden uitgevoerd en vangst aan wal wordt gezet. De specialiteit van de streek blijken langoustines en scallops, ofte St Jacobsschelpen.

Dat inspireert ons dan ook om ‘s avonds in een hotel een heerlijk zeevruchtenmenu te proeven. Verser dan hier kun je de producten moeilijk krijgen en de kok heeft ze alle eer aangedaan. En om het helemaal af te ronden, speelde er in de bar daarna ook nog een groepje traditionele muziek. Viool, accordeon en gitaar, en niet slecht ook. Helemaal mooi werd het toen een meisje uit het publiek ook nog een Gaelic song begon te zingen, een oud lied van het eiland South Uist.
O ja, voor de Harry Potterfans nog dit: de Hogwarts Express rijdt hier nog elke dag, in zijn oorspronkelijke vorm als de West Highland Line, stoomlocomotief incluis.

Nu Peter weer naar huis is, ben ik een weekje alleen aan boord. Ik kijk nu al uit naar Tru, die zaterdag komt. Of ik in die tijd veel zal zeilen, hangt volledig van het weer af. Er is genoeg te zien op heel korte afstand, maar er komt een diepe depressie aan, met veel wind en die ga ik hier eerst laten overwaaien. Dan zien we wel weer.