Vandaag stond in het teken van de sterke stroming. We moesten namelijk door de Dorus Mor en de Sound of Luing, en proberen niet in de Corryvreckan gezogen te worden. Allemaal beruchte smalle gaten tussen de eilanden waar de stroming tot acht knopen kan bedragen, en waar turbulentie, draaikolken en staande golven voor spanning zorgen. De pilotbooks waarschuwen in niet mis te verstane bewoordingen dat jachten daar met harde wind, of met gewone wind tegen de stroming, niets te zoeken hebben.
Dus zijn we goed op tijd vertrokken om aan de Dorus Mor of Grote Poort te beginnen bij de kentering van het tij. Eigenlijk waren we zelfs wat te vroeg, waardoor we nog wat stroming tegen hadden, maar de zee zo goed als vlak was. Je zag wel de turbulentie en de kolken, maar er zat geen erg in. Wat overbleef was een zeer fijne zeiltocht in een prachtig decor van eilanden, heuvels, zee, wolken en zon.
En dan was daar plotseling een oproep van motorjacht Dobhran naar de kustwacht: hij lag geankerd, niet echt in nood, maar hij kreeg zijn motor niet meer gestart. Hij zat er behoorlijk verveeld mee, vond het ook geen pas geven om daar de lifeboat voor te mobiliseren, maar hij kon daar niet weg en er waren een paar kleine kinderen aan boord. Kustwacht vraagt even geduld, kijkt uit naar een oplossing en vraagt meteen ook of er andere boten in de buurt zijn die zouden kunnen helpen.
Wij kijken snel even op de plotter, en blijkt dat die boot op geen twee mijl van onze positie voor anker ligt. Waarop wij dus aangeboden hebben om eens te gaan kijken of we konden helpen. We zijn naar de ankerplaats achter een eilandje gevaren en langszij de motorboot gegaan. Daar zijn een oude man aan boord en een jong Aziatisch koppel met twee kleine kinderen. Geen van hen heeft blijkbaar veel verstand van techniek, dus daar hebben we niet veel aan. De motor is in elk geval zeer nieuw en blijkbaar goed onderhouden. En dus begint de zoektocht naar het euvel. Eerst de batterij nakijken, die inderdaad vrij leeg is. Dan maar een van onze batterijen aan boord gezet om te proberen die motor aan de praat te krijgen. Maar geen succes.
Net als we van plan zijn om het op te geven, vraagt Bruno of hij nog eens mag proberen de motor te starten. Hij merkt dat de motor nog in versnelling staat, zet hem in neutraal en hop, de motor start zonder enige aarzeling. Waarschijnlijk staat er een beveiliging op de motor om te vermijden dat hij in versnelling gestart wordt. De eigenaar was zich daar blijkbaar niet van bewust. Zijn opluchting was zeer groot. Hij heeft aan de kustwacht gemeld dat ‘the good ship Ossian’ zijn probleem heeft kunnen oplossen.
Tevreden over onze goede daad zijn we dan doorgezeild naar onze bestemming, Puilladobhran, een prachtig en zeer bekend ankerbaaitje, waar we nu met een twaalftal jachten liggen te genieten van de stilte.
Puilladobhran betekent Poel van de otter. Het kan toch geen toeval zijn dat de motorboot vanmiddag Dobhran heette, Otter.