Voor we teruggaan naar Stavanger vanwaar Leen en Tru naar huis vliegen, willen we Leen nog de Lysefjord tonen. Zelf zijn we ook wel benieuwd of we hem nog altijd zo spectaculair zullen vinden, nu we kunnen vergelijken met de andere fjorden die we gezien hebben.

De wolken hangen ook vrij laag, het wordt dus afwachten of we de Preekstoel zullen kunnen onderscheiden. 

Dat valt tegen, net als we passeren, zakt de wolk nog wat, en we zien de rots niet duidelijk.

Naarmate we verder in de Lysefjord doorvaren, verbetert het zicht, en krijgen we nog het mooie en woeste panorama van de fjord en de bergen eromheen, met toppen tot 1500 meter.

En zo krijgen we net voor het einde van de fjord ook nog het andere beroemde fenomeen te zien, de Kjeragbolten. Dat is een rotsblok dat door een speling van de natuur bij het smelten van de gletsjer is achtergebleven in een kloof, 984 meter boven het wateroppervlak. Wie de wandeling naar boven gemaakt heeft, kan op het blok gaan staan. Je mag, net als bij de Preekstoel, geen last hebben van hoogtevrees of duizeligheid.

We wilden eigenlijk overnachten in Lysebotnen, helemaal op het einde van de fjord, maar dat lukt niet. Aan de onbeschutte steiger is het lagerwal en dus niet goed liggen, en er is wel een splinternieuw beschut haventje gebouwd, maar dat is alleen geschikt voor kleinere boten, en het is nog een delicaat maneuver om daar zonder schade weer uit te komen. 

Gelukkig vinden we een alternatief halfweg de fjord: een houten kaai, net voldoende beschut achter een klein kaapje, vlakbij een oude waterkrachtcentrale. We moeten vastmaken aan een boei en lijnen op de kade uitbrengen. 

De waterkrachtcentrale is nu een schitterend gelegen café en B&B. Naast de centrale voert een houten trap omhoog, 750 meter hoog, oorspronkelijk bedoeld voor het onderhoud van de aanvoerbuizen van het water voor de turbines. De trap telt 4444 treden en is daarmee naar verluidt de hoogste houten trap in Europa. 

De volgende ochtend varen we met mooi weer de fjord weer uit en langs de Preekstoel, die nu goed zichtbaar is.

We horen al een tijdje een helikopter, en als we dichterbij komen, zien we hem ook: in de kloof onder de Preekstoel hangt de reddingshelikopter. Hij blijft een hele tijd stationair hangen, en we zien dat er mannen omhoog gewincht worden. Of het effectief om een redding gaat, of alleen maar een oefening is, komen we niet te weten, maar indrukwekkend is het in elk geval.

Twee dagen later wil ik mijn nieuwe bemanning het schouwspel van de Lysefjord niet onthouden, en ook nu weer toont de Preekstoel zich op een andere manier: gesluierd, maar nog duidelijk herkenbaar.

We zien intussen dat de toerboten altijd wel wat vinden om de klanten een extraatje te bieden: iemand een frisse douche onder een waterval?

Op een van die boten heeft iemand ook aandacht voor Ossian, en die is blijkbaar achteraf op internet gaan zoeken, heeft deze blog opgemerkt en zijn foto’s aangeboden, vandaar deze foto’s van Ossian in de Lysefjord. Dank je wel, Trygve!

We zijn dan wel niet onder de waterval gaan liggen, we hebben wel een ander trucje van de toerboten overgedaan: in de rotswand is er een soort hoek/kleine kloof waar je kunt invaren. Tot tegen de rotswand blijft het er tientallen meters diep, terwijl de wand honderden meters loodrecht naar omhoog gaat. Ongeacht hoe vaak je hem bezoekt, de Lysefjord blijft indrukwekkend.