Ossian ligt weer op zijn vaste ligplaats in Nieuwpoort. Zestien weken na ons vertrek zijn we terug, na een prachtige reis en een grandiose ervaring. In die tijd hebben we 2350 mijl afgelegd, 74 dagen gevaren en ongeveer evenveel verschillende havens en ankerplaatsen bezocht, de grote meerderheid daarvan volledig nieuw voor mij.
Tot mijn grote vreugde mag ik zeggen dat de reis op alle vlakken een succes is geweest.
Om te beginnen heeft de boot de tocht uitstekend doorstaan: geen grote problemen of pannes gehad, zeer zeewaardig, in alle omstandigheden perfect in de hand te houden, snel en comfortabel. Ik heb al die tijd aan boord geleefd en me daar perfect thuis gevoeld.
Ten tweede hebben we zo veel zo mooie plekken ontdekt, vooral dan aan de Schotse westkust. Ik was daar naartoe getrokken met hoge verwachtingen en die zijn meer dan vervuld. Indrukwekkende landschappen, ruwe natuur, verlatenheid, het is er allemaal in grote hoeveelheden te vinden. Tegelijk weet ik dat we daar nog veel meer te verkennen hebben. Vroeg of laat ga ik daar nog eens naartoe.
Ten derde heb ik het genoegen beleefd om grote stukken van de reis met zeer fijne mensen te kunnen delen. Zij hebben een reis mee gemaakt tot een ervaring, en ik ben ze daar zeer dankbaar voor. Bovendien is me onderweg nog maar eens de vriendelijkheid opgevallen van de mensen in Ierland en Schotland, spontane vriendelijkheid zonder commerciële bijbedoelingen. Wij hier in Vlaanderen kunnen er veel van leren.
Ten vierde heb ik voor mezelf vastgesteld dat een kleine vier maanden aan boord leven en op reis zijn me geen moeite heeft gekost. Ik zat snel in dat ritme, dat toch behoorlijk afwijkt van mijn normale leven, en ik heb op geen enkel moment het gevoel gehad dat het lang begon te duren. Het geeft zin om nog meer langere reizen te maken. Thuis komen is dan ook weer fijn, de mensen die je liefhebt weer eens kunnen vastpakken, is heerlijk.
Toch nog een woordje over de thuisreis: de oversteek van Harwich naar Oostende was snel en voorspoedig. Vertrokken voor zonsopgang met een behoorlijk windje, maar dat liet het na een uurtje volledig afweten. Samen met ons stak namelijk een kleine kern van lage druk ook de Noordzee over, en die heeft ons urenlang gevolgd en zonder wind gezet. We hebben moeten motoren tot we de grote scheepvaartroute naar het noorden bijna overgestoken hadden, met hooguit twee mijl zicht, zodat we de scheepvaart met radar en AIS in de gaten moesten houden. Gelukkig bleef het erg rustig rondom ons. Na de scheepvaartroute kwam er weer voldoende wind, zodat we toch nog behoorlijk hebben kunnen zeilen tot voor Oostende, waar we om halfacht vast lagen. Daar hebben we met een etentje in de Royal North Sea afscheid genomen van Johan, mijn laatste opstapper, en zijn echtgenote Martine.

Het afsluitende sprongetje van Oostende naar Nieuwpoort hebben Tru en ik samen gedaan, in perfecte omstandigheden: zonnetje, halve tot ruime wind van over het land, stroming mee. Op een uur en een kwartier van Oostende naar Nieuwpoort. Daar zijn we allerhartelijkst onthaald door de buren op de steiger. Een mooi einde van een mooie reis.